[Wan 0.2] 鈍底 - The Lower Depths

[Raionek]

Więc jednak tu jest?! - Komainu! - Krzyknęłam radośnie. Dobrze wiedzieć, że jednak nie uciekła. Tylko czemu wcześniej się nie odzywała?
Nie ważne! Nie teraz!
Nie wiem jak silna jest bomba Chi lecz natychmiast postawiłam skalną ścianę pomiędzy dziewczyną i bombą. To w sumie jedyna rzecz jaką mogłam teraz zrobić w celu uratowania bądź zmniejszenia obrażeń.
Jednak nie postawiłam tylko jednej ściany. Chciałam postawić dwie. Drugą od strony świątyni Hakurei.
Mój instynkt samozachowawczy mówi mi, że skoro Komainu na nas patrzy to lepiej byśmy nie wyrządzili żadnej szkody świątyni...

(W trakcie wybuchu tak czy inaczej krzyknełam WOOHOO!)

[Natsuno]

Ach, dlaczego nic co robiła nie mogło jej wyjść! To nie było fair!
Czasu na użalanie się nad sobą niestety nie było. Jednocześnie, była kompletnie bezbronna. Wobec jej własnego ataku. Niezbyt zabawne, ale na szczęście - znowu - dzień uratowała Tagane. Byłoby dobrze choć raz się wykazać.
Mimo ściany, postanowiła biec jak najdalej od wybuchu.

[WanWan]

Chi i Tagane:
Okazało się, że czasu na reakcję mieliście bardzo dużo. Chi oddaliła się o kilka metrów, a skalne ściany Tagane zdołały się zmaterializować z prawie sekundą zapasu. Odbita przez komainu bomba dość szybko wylądowała na ziemi i dalej toczyła się. Nie widziałyście gdzie dokładnie wypaliła przez ściany, ale narobiła więcej huku jak szkód. Nic wam się nie stało, poczułyście tylko lekki podmuch. Ściana chroniąca Chi popękała i osunęła się. Całą świątynię zasłaniała wam teraz chmura kurzu, przez którą nie widzieliście czy budynek jest cały, co stało się z komainu i jaką siłę miał wybuch.

[Raionek]

Zbliżyłam się do ruin swojej ściany i krzyknęłam wyzywająco - Komainu! Wytłumacz się! - Musiałam jakoś przełamać lody. Wolę zacząć prowadzić konwersację, bo zza tej chmury dziewczyna mogłaby szykować na nas jakiś atak. Przez to co zrobiłyśmy. Nie usłuchałyśmy jej ostrzeżeń i próbowaliśmy wyważyć wejście do świątyni. Jednak... Jeżeli uda mi się rozpocząć rozmowę, może uda się wybrnąć z sytuacji do jakiej doprowadziła ciekawość...
Właśnie! Jestem ciekawa, gdzie mój alkohol? Chi nadal miała go ze sobą?

Rozglądałam się na boki w poszukiwaniu stanu butelek.

[Natsuno]

Kiedy poczuła, że jest bezpieczna - nie zważając na to, co miała jako posadzkę - po prostu położyła się na ziemi. Biorąc pod uwagę jaką ofiarą losu była dotychczas, przyda jej się odrobinę odpocząć zanim spadnie kolejna fala nieszczęść. Cały czas wzrok jednak utrzymywała na świątyni. Kto wie co planuje ta dziewczyna. A wydawała się taka urocza..!

[WanWan]

Chi i Tagane:
Chmura kurzu przerzedziła się. Świątynia była cała, druga ściana postawiona przez Tagane również. Tylko w chodnik, na którym stałyście został skruszony i zagłębiony na pół metra w ziemię przez wybuch. Płytki krater miał trzy metry średnicy. Nic poza jedną ścianą Tagane nie znalazło się w zasięgu bomby.
Butelek nigdzie w pobliżu nie było, ale stłuczonego szkła również nie dało się zauważyć.
Komainu musiała uciec korzystając z zasłony i nie odpowiadała na zawołanie. Usłyszałyście za to jakiś szmer dochodzący z wnętrza świątyni, jakby jednoczesne szuranie i dzwonienie.

[Raionek]

- Na prawdę? Komainu unika z nami konfrontacji nawet teraz?! - Rzuciłam ot w eter. Przyznam podirytowało mnie to nieco. Nawet nie nieco, bardzo. Zostałyśmy zignorowane mimo, że właśnie próbowaliśmy wysadzić świątynię? Mam dość. To już przesada.
- Jeżeli nawet to nie pozwoliło nam zobaczyć się z kapłanką, ani nawet Komainu. Mam dość tego miejsca... Wybacz, że nagle zmieniam zdanie, ale możemy iść już dalej? Wygląda na to, że właściciele przybytku mają nas gdzieś na tyle, że nawet nie odburkną słowem na próbę wysadzenia im ściany... Możesz oddać mi butelkę z sake? - Muszę strzelić łyka, bo inaczej coś mnie zaraz strzeli. - Miałam zamiar zostawić tu je jako prezent dla kapłanki, ale teraz to nieistotne. - Również nieistotne było to, że najpierw ukradłam ten alkohol. Nikt o tym chyba nie wie... Chyba.

[Natsuno]

Wzięła głęboki wdech i wydech, po czym energicznie skinęła głową. Po srogiej porażce nie miały czego tu już szukać.
Ach, dobry boże, czy nadal trzymała te butelki? Nie miała najmniejszego zamiaru ich wypuszczać, ale jeśli straciła kontrolę nad chwytem podczas ucieczki...Poruszyła dłonią, sprawdzając, co okaże się prawdą.

[WanWan]

Chi i Tagane:
Chi musiała upuścić butelki uciekając. W okolicy nie było po nich śladu, wybuch musiał je albo zdmuchnąć w krzaki, albo zniszczyć nie zostawiając nawet kawałka szkła czy mokrej plamy. Coś innego mogło za to zwrócić waszą uwagę, szuranie i dzwonienie stało się dużo wyraźniejsze, jakby przeniosło się na zewnątrz, po czym nagle ucichło.

[Natsuno]

Ciężko westchnęła. Ale tłuczonego szkła też nie słyszała. Miała jedno zadanie, ale to chyba było o jedno zadanie zbyt wiele.
- Uhm...Przepraszam. I dziękuję! - na jej twarzy gościł wyraźnie niezręczny, ale jednocześnie szczery uśmiech.
Wolała jednak unikać kontaktu wzrokowego, więc poczłapała niewielki kawałek w stronę świątyni nadstawiając uszu. Dzwonienie wydawało się trochę...nie na miejscu. Komainu chyba nie miała na sobie nic co mogłoby wydawać taki dźwięk. Strój kapłanki chyba też nie miał dzwoneczków. Może zarówno syczenie jak i te dźwięki teraz to złudzenia, a ona po prostu zaczynała tracić zmysły? Wkradanie się do świątyni było przynajmniej trochę fajniejsze.